Na haar afstuderen ging Maria Montessori werken in het nog steeds bestaande Ospedale di Santo Spirito te Rome, een van de eerste ziekenhuizen in Europa. Ze kwam daar in contact met kinderen die beperkt waren in hun verstandelijke ontwikkeling. Twee jaar later heeft ze de leiding over een opleiding voor onderwijzers voor kinderen met een verstandelijke beperking. Ze verdiept zich in de pedagogiek en psychologie, waarbij ze er steeds meer van overtuigd raakt dat je alle zintuigen moet inzetten om deze kinderen iets te kunnen leren. In 1904 werd zij benoemd tot hoogleraar in de antropologie aan de Universiteit van Rome. Zij bekleedde die leerstoel tot 1916. Tegelijk studeerde zij pedagogiek.
Ze streed voor haar nieuwe en baanbrekende onderwijsmethode in een tijd die werd gedomineerd door mannen. “Leer mij het zelf te doen” – deze uitspraak vat perfect de essentie samen van het wereldwijd vertegenwoordigde montessorionderwijs. Aan het begin van de 20e eeuw, een tijdperk gedomineerd door mannelijke denkers, wist zij haar revolutionaire ideeën over onderwijs vorm te geven en te verspreiden. De film laat op prachtige wijze de uitdagingen zien die de maatschappij haar oplegt: een jonge dokter in een door mannen gedomineerde wereld, een wetenschapper en een nieuwe moeder.