Thema 2025 – Werken aan de Toekomst

Aanloop
Een van de vele tradities die we als club kennen, is dat de voorzitter het jaarthema kiest. Ik deed het al twee keer eerder, dus zo langzamerhand kan ik er misschien wel een lijn in ontdekken…
In het clubjaar 2002-2003 koos ik rechten en plichten, en in 2013-2014 besloot ik dat het samen-werken moest worden. Ik herinner me dat ik er zo rond 2002 in mijn werk tegenaan liep dat mensen met groot gemak hun rechten claimden, maar dat daar dan zoiets onaangenaams als plichten tegenover stond, leek vaak een beetje uit beeld te verdwijnen. Ik vond het interessant en relevant om over na te denken, en dat deden we.
In 2013-2014 lag mijn focus wat meer op wat ik in de club dacht te zien: gezellig was het vaak wel, maar er mocht wel een beetje meer gewerkt en vooral een beetje meer samengewerkt worden, vond ik. Niet een bestuur maakt een groep mensen tot een club, dat doen de leden samen. Ik hield een pleidooi voor inzetten van ieders talenten, hoe verschillend die ook zijn, en tegelijkertijd wilde ik aansporen tot minder navelstaren, minder elkaar de maat nemen en meer de handen uit de mouwen. Aan de bak, zogezegd!

Toekomst van de club
Voor het komende clubjaar, 2025, heb ik als thema werken aan de toekomst gekozen. Ik heb het thema gekozen, allereerst omdat ik vind dat we met het oog op de toekomst nu volle aandacht moeten geven aan het vergroten van de vitaliteit van de club door met name jonge vrouwen te interesseren in een lidmaatschap. Het gaat dus bij de keuze van dit thema over onze eigen toekomst. Ik denk dat het van levensbelang is dat we jonge vrouwen vinden en boeien. Daarin is in de afgelopen twee clubjaren veel tijd gaan zitten, en dat lijkt nu een beetje te renderen. Het is niet alleen een feest om vier nieuwe, jonge leden aan boord te hebben, het is ook noodzaak. We moeten dóór op die weg van verjonging, anders zijn we op termijn, is mijn overtuiging, niet levensvatbaar.
Met die route wil ik, 64 jaar oud en 29 jaar soroptimist, geenszins onze oudere en trouwe leden diskwalificeren. Het eerlijke verhaal is wel dat we steeds meer en op termijn ook steeds oudere leden hebben en dat dat uiteindelijk betekent dat het hands-on werk van het laten draaien van de club op de schouders van steeds minder mensen terechtkomt. We kunnen ons niet grote aantallen leden permitteren die verzoeken – hoe begrijpelijk ook – niet bij te hoeven dragen aan het werk in een cluster of aan de organisatie van events als we niet tegelijkertijd ook jongere vrouwen in onze club hebben die het werk wel willen en kunnen doen.
Natuurlijk zouden we ook kunnen denken ‘aan alles komt een keer een einde, laten we de club feestelijk ten grave dragen’  maar daar wil ik niet voor kiezen. Daarvoor is het soroptimisme me te dierbaar en ook te belangrijk. Als we om ons heen kijken in een wereld waar Trump aan de touwen gaat trekken, de Taliban de Afghaanse vrouwen totaal wegdrukt uit de openbare ruimte en de legalisering van abortus teruggedraaid werd, dan is helder dat het nodig blijft dat we ons inzetten om de positie van meisjes en vrouwen te verbeteren. Misschien – en dat stemt verdrietig – is de noodzaak daarvoor aan de slag te gaan nu wel groter dan toen ik soroptimist werd in 1996. 

Invulling van het thema
Ik heb het thema werken aan de toekomst echter niet alleen gekozen met het oog op ons eigen voortbestaan. Ik heb het thema ook gekozen omdat het breed is. Cluster programmering kan er alle kanten mee op en dat wil ik ook graag. Ik heb daarbij niet alleen die praktische overweging voor dat cluster, maar ook een inhoudelijke. We weten uit het onderzoek dat we gedaan hebben, dat er onder de potentiële jongere leden een grote behoefte is zich te engageren op maatschappelijke thema’s. Je moet dan ongeveer de volgende gedachtenlijn voor je zien. “De wereld staat in brand. Er is een klimaatcrisis, we zitten met toenemende polarisatie, met stagnerende energietransitie, een klemmende woningnood. We kennen migratieproblematiek, stagnerende emancipatie van vrouwen, armoede onder werkende alleenstaande vrouwen onder in het loongebouw. Ik ben gezond, relatief rijk én bevoorrecht en ik moet iets doen dat helpt deze problemen kleiner te maken.”
Voor de zekerheid zeg ik nog maar even “Einde citaat”.

Oproep
Ik wil ons allen aansporen om in 2025 tenminste twee openbaar toegankelijke lezingen te organiseren die over een probleemveld gaan dat voor jongere Edenaren aansprekend is, en er samen voor te zorgen dat we dat onder de aandacht brengen van jonge mensen (mannen en vrouwen) die anders nooit van het soroptimisme gehoord zouden hebben. Als ze naar zo’n lezing komen, kunnen we hen wellicht interesseren in het lidmaatschap voor zichzelf of voor hun partner. Zo kunnen we een mes hebben dat aan twee kanten snijdt. Bovendien sluiten we aan bij de aanbeveling van de werkgroep Vergezicht: zichtbaarder worden in de Edese samenleving en er meer verbanden mee aangaan.

Tot slot
Ik hoop dat deze twee lijnen die ik op het oog had met mijn keuze voor werken aan de toekomst mooi convergeren. Wat wij doen, doet er toe! Ik zal me met Lilian, Petra, Stacey en Lydia inzetten om van 2025 een mooi soroptimistenjaar te maken.