Fotograaf en Soroptimist Thané Kleijn leidt ons langs een van de vele treffende foto’s uit de expositie ‘Mijn liefste Teun’ 22-11-2025
Fotograaf Tahné Kleijn vertelt over haar expositie ‘Mijn liefste Teun’
Woensdagavond 19 november waren we te gast bij de Pennings foundation aan de Geldropseweg 63 in Eindhoven. In deze tentoonstellingsruimte nam Soroptimist en fotograaf Tahné Kleijn ons mee in het verhaal achter haar expositie ‘Mijn liefste Teun’. Een serie indrukwekkende, geënsceneerde foto’s die samen het verhaal vertellen over de tijd dat haar oma Pieta in de Tweede Wereldoorlog gevangen zat in het Japanse interneringskamp Tjideng in Batavia, het huidige Jakarta.
Haar man Teun vertrekt in februari 1942 naar zee voor de Koninklijke Pakketvaart-Maatschappij (KPM), niet wetende dat Pieta zwanger is van hun eerste kind en een maand later in het Tjideng terecht komt, het kamp dat de Japanse bezetter inricht voor vrouwen en kinderen ‘ter bescherming van de Nederlandse bevolking’. Pas drie jaar later hoort Teun van het bestaan van hun zoontje Ton.
Tahné reconstrueerde het verhaal aan de hand van dagboeken die Pieta illegaal bijhield op alles waar ze in het kamp maar op kon schrijven zonder ontdekt te worden. Op schrijven stond de doodstraf. Aan het einde van de oorlog verzamelde ze alle fragmenten en schreef het hele verhaal in een dagboek.
Tahné: “Ik heb in totaal 42 situaties in scene gezet en gefotografeerd om Pieta’s verhaal in beeld te brengen. Zelf stond ik model voor mijn oma, die toen even oud is als ik nu, 35 jaar. Mijn kinderen zijn inmiddels 1 en 3 en stonden beiden model voor de opgroeiende, kleine Ton. Dit is een project waar ik tien jaar over heb nagedacht en in die tijd zoveel informatie bij verschillende familieleden heb opgehaald. Zeker niet iedereen wilde het verhaal delen. Het is een gevoelig deel van onze geschiedenis.”
De serie gaat dus over een generatie die niet kon praten over het leed dat hen is aangedaan. Eenmaal terug in Nederland was er geen belangstelling voor hun verhalen of die van Indische Nederlanders die na de onafhankelijkheid van Indonesië naar ‘Holland’ kwamen. De tweede en derde generatie gaat, zoals Tahné, wel aan de slag met deze familiegeschiedenis.
Tahné: “De tentoonstelling maakt veel los, lees ik onder andere in het gastenboek. Kinderen komen terug met hun ouders of ouders met hun kinderen en kleinkinderen. De foto’s laten zien wat zij niet hebben kunnen vertellen, maar zo alsnog duidelijk kunnen maken. Ik ben de Pennings Foundation heel dankbaar voor de ruimte om hier drie maanden te exposeren. Zaterdag 22 november is de laatste dag, dan berg ik alle foto’s veilig op om ze hopelijk op een later tijdstip ergens anders opnieuw te exposeren, liefst in Japan zelf.”
