In de jaren 90 is er een duidelijke toename van het aantal werkende getrouwde vrouwen binnen de clubs. Dat zorgt voor toename in het aantal Soroptimistclubs. We tellen al snel een toename van 18 clubs (waaronder ook Rhenen-Veenendaal, de club van Jeanne en van mij).

Een groot Unieproject trekt de aandacht: er wordt een trainingscentrum voor meisjes gebouwd in Paramaribo. Afspraak  is dat iedere club 2.000 gulden inbrengt. Door grote betrokkenheid van de clubs is er in totaal een bedrag van 225.000 gulden opgehaald om de bouw van de school te financieren. De school is voor minder valide meisjes die er leren naaien zodat zij zich productief kunnen maken en een sociale verbinding hebben met de maatschappij.

In december 1995 wordt het Vrouwenstudiefonds Oost-Europa opgericht. Het fonds heeft volgens de statuten ten doel: “Het bekostigen van een beroepsgerichte opleiding of studie, bij voorkeur in Nederland, voor één of meer vrouwen uit een Oost-Europees land waar de mogelijkheid daartoe niet aanwezig is of de financiën een verhinderende of beperkende factor vormen”. In totaal komen er vijf aanvragen binnen en worden er drie gehonoreerd. Wat duidelijk wordt is dat de communicatie moeizaam verloopt. Faxverbindingen laten nogal eens te wensen over en de wens wordt dan ook geuit voor een e-mailadres.

De komst van een e-mailadres geeft het begin aan van de professionalisering van de Unie. Er komt een website en er wordt verder geautomatiseerd. Voor de besturen van de clubs worden profielschetsen opgesteld. Kandidaten geven zich op via een vacatureplatform en worden beoordeeld door een kleine commissie bestaande uit 5 leden en 2 leden van het Uniebestuur. Op het bureau van de Unie werken nu 2 vaste werknemers met arbeidsovereenkomst. De Soroptimist verschijnt 12 maal per jaar waardoor er een uitgebreide informatie-uitwisseling is.

Het Marie@-project van het Sormentorfonds wordt tot Unieproject gemaakt. Het Marie@-project geeft een toekomstgerichte invulling van de doelstelling van het fonds, namelijk het leveren van een doorslaggevende bijdrage aan vrouwen die een plek willen veroveren op de arbeidsmarkt. Marie in de naam van het project betekent dat het project alleen voor vrouwen bestemd is, de @ staat voor de nieuwe technologie-ontwikkelingen. Het project voorziet ook in scholing en begeleiding. Soroptimisten gaan digitaal!

Het bruist van de activiteiten in de jaren 90. Er worden diners georganiseerd voor leden die minder dan 5 jaar lid zijn. Er zijn 3 jaarlijkse vergaderingen: de Winter-, Zomer- en Najaarswerkvergadering. Veel uitwisselingen met het buitenland: Nederlandse clubs bezoeken buitenlandse clubs en buitenlandse Sorren worden ontvangen in Nederland. In 1998 organiseert Club Rhenen-Veenendaal de eerste Internationale Tuinenweek. Veel Tuinenreizen zullen daarna nog volgen naar o.a. Engeland en Frankrijk. Ook individuele Sorren die naar het buitenland reizen doen verslag van ontmoetingen met Sorren en hun club.

Jeanne merkt op dat er dan al een kentering gaande is binnen de clubs. Op een Landdag (thans Inspirada) zegt Erica Terpstra: “het Soroptimisme moet brengen en niet halen zijn”.

Jeanne vindt het nu, anno 2023, duidelijk merkbaar dat we veel individualistischer aan het worden zijn en veel tijd, ook Sorrentijd, achter de computer doorbrengen. Men vraagt zich af: wat levert het Soroptimisme me op? Jeanne ziet het wegvallen van het frequente verschijnen van De Soroptimist als een duidelijk gemis. In haar beleving bruisten de jaren 90!