Acht jaar heb ik gewoond en gewerkt op Curaçao. In 2016 ben ik met mijn gezin geremigreerd. De afgelopen vier jaar bezoek ik ongeveer twee keer per jaar ons favoriete eiland voor mijn werk als marketing professional.

Dit combineer ik met de altijd terugkerende klusjes die nodig zijn in ons huis op Curaçao. Ons huis hebben we aangehouden en verhuren wij nu als vakantiewoning. Vanzelfsprekend blijft er ook voldoende tijd over om lekker bij te kletsen met vrienden of zoals deze keer, kennismaken met de Soroptimisten op Curaçao. Ook heb ik een bezoek gebracht aan het Daily Meal Program; het project opgezet door ondernemers en vrijwilligers om de allerarmsten te voorzien van een maaltijd tijdens deze corona-periode.

Corona op Curaçao betekent armoede

Zoals voor iedereen verliep dit jaar volledig anders door covid-19. In één keer werd de wereld om ons heen veel kleiner. Op 13 maart werd Curaçao – bijna gelijktijdig met de corona maatregelen in Nederland – volledig afgesloten van de buitenwereld. Curaçaoënaars die terug wilden keren naar huis, moesten verplicht 14 dagen in quarantaine. Meerdere weken mocht men alleen op straat komen als de nummerplaat van de auto een bepaalde letter had. Vergis je niet, de politie controleerde hier erg streng op. Voor een eiland dat voor 67% van haar inkomsten afhankelijk van toerisme is, is het wegblijven van toeristen door deze lockdown een enorme financiële klap. Dit heb ik zelf ook enigszins ondervonden door de annuleringen voor ons vakantiehuis.
Het ontbreken van de vele toeristen betekent geen werk en zorgt dus voor grote werkloosheid. Voor het grootste deel van de bevolking op Curaçao geldt; niet werken dan geen geld. Bovendien hebben veel mensen geen reserves omdat er veelal geleefd wordt van ‘paycheck’ naar ‘paycheck’.
Armoede was er al op Curaçao. Alleen nu, door de impact van de coronamaatregelen, werd deze armoede veel groter en zichtbaar. Duizenden mensen werden afhankelijk van voedselpakketten en/of maaltijden. De overheid had en heeft geen geld om de armoede aan te pakken. Initiatieven van lokale ondernemers en inwoners, zoals het Daily Meal Program, draaien volledig op donaties en sponsoren.  

Project Daily Meal Program

Toen de oproep vanuit de Unie kwam voor covid-19 gerelateerde donaties heb ik het Daily Meal Program op Curaçao voorgesteld aan de Commissie Goede Doelen. Natuurlijk om dat mijn hart nog steeds gedeeltelijk op Curaçao ligt, maar ook omdat het eigenlijk onvoorstelbaar dat er zo veel armoede is binnen ons Koninkrijk. Ondernemers en vrijwilligers ondernamen actie en startten het Daily Meal Program. Meerdere malen per week koken ze in de niet gebruikte hotelkeukens met ingrediënten voor toeristen, die nu niet naar het eiland kwamen. En dan vooral voor die mensen die zelf geen kookgelegenheid hebben. Je kunt immers niet zoveel doen met een zak rijst die de voedselbank verstrekt, als je geen pan of een kookgelegenheid hebt.
Ik kende verschillende mensen, die hun naam aan dit programma verbonden. Voor mij was dit een teken dat het geld ook op de goede plek terecht zou komen. Ik ben er trots op dat mijn zusters in de club Den Haag unaniem akkoord gingen met mijn voorstel en dat en we uiteindelijk € 1000 konden overmaken naar het Daily Meal Program.

Bezoek aan het Daily Meal Program in de Wijk Wishi Marchena

Door de annuleringen was ons (vakantie)huis beschikbaar voor een vakantie met ons hele gezin op Curaçao. Zodra onze tickets geboekt waren had ik het plan opgevat om het Daily Meal Program project te bezoeken en er een artikel/verslag over te schrijven. Hiermee wil ik meer bekendheid geven aan het programma dat nog steeds afhankelijk is van particuliere donaties. Inmiddels is fase één van het programma, centraal maaltijden bereiden, afgerond en wordt er in fase twee in de wijkcentra (bario’s) gekookt. Eén van de vrijwilligers die ik al jaren ken; Manon Hoefman, nam mij mee naar de Bario Wishi/Marchena, waar nu zes dagen per week wordt gekookt. Ik sprak hier met de twee projectleiders: Angelica Dijk en Leontine Kuster.

Wie komen er eten en voor hoeveel mensen koken jullie?

Angelica Dijk: “dit kunnen Curaçaoënaars zijn die ergens een kamertje huren zonder kookgelegenheid, maar ook ongedocumenteerden. Curaçao heeft 160.000 geregistreerde inwoners. Volgens de laatste schattingen komen daar nog eens 30.000 mensen bij zonder verblijfsvergunning, waarvan 16.000 gevluchte Venezolanen zijn. In onze Bario komen er per dag ongeveer 35 mensen eten. Niet elke dag zijn het er 35, als het regent, zoals vandaag, verwachten we 20 mensen. We maken per dag een schatting voor hoeveel mensen we koken.”  

Het programma zit inmiddels in fase twee, zelf koken in de wijkcentra. Waarom is dit belangrijk?

Angelica Dijk:“het doel van zelf koken is de volgende stap naar zelfredzaamheid en dus niet meer afhankelijk zijn van hulp van buitenaf. Het zorgt ook voor eigenwaarde. De mensen op Curaçao zijn trots. Voor velen is het moeilijk om toe te moeten geven dat ze hulp nodig hebben. Deze zelfredzaamheid is ook de basis voor fase drie. We gaan dan namelijk zelf groente en fruit verbouwen bij het wijkgebouw. Op deze manier leren de mensen gezonde en gevarieerde maaltijden te maken van hun eigen verbouwde producten.”

Is het verbouwen van eigen groente en fruit  op Curaçao haalbaar, gezien het klimaat en de hoge kosten van water?
Angelica Dijk: “de grond op Curaçao is best vruchtbaar. Het belangrijkste is het doek om de leguanen weg te houden en de planten te beschermen tegen de zon met schaduwdoek. Een kas kun je vrij eenvoudig maken met pvc buizen. Overigens zijn de schaduwdoeken op dit moment de grootse investering en daar is dus geld voor nodig.”

Hoe wordt er gekookt en door wie?

Leontine Kuster: “de deelnemers koken zelf. Vandaag staan er toevallig alleen vrouwen in de keuken te koken. Wij houden toezicht. Vanuit ons programma is de visie dat er gezond gekookt wordt. Dit verhoogt de weerstand en komt de algehele gezondheid ten goede. Deze vrouwen hebben geen ervaring met het koken voor grote groepen maar ook niet met het koken met gezonde ingrediënten. We hameren er op dat je met gezond koken niet te veel olie moet gebruiken. Vaak doe ik alvast olie in de pan. Als zij de olie in de pan doen haal ik meer dan de helft van de olie weer uit de pan. Kwalitatief goed eten hebben ze nooit gehad, dus dat is ook nieuw voor ze, ook voor de smaakpapillen. Ze kennen vaak alleen vette rijst met kip. Wij koken met veel groente en dus weinig olie.” – klik op onderstaande youtube video rondleiding door Leontine 

Draagt iedereen, die hier eet, bij aan het programma?

Angelica Dijk: “Ja, onze bario, (wijkcentrum) bruist. Doe je mee maak je ook aanspraak op kennis en krijg je eten. Naast het koken, opruimen en het onderhouden van de kas zijn er ook mensen nodig die dagelijks toezicht houden op bijvoorbeeld de kas. Voor een succesvolle fase drie moet dit in de komende tijd worden uitgewerkt.”

Hoe lang kunnen jullie nog doorgaan met donaties die er nu zijn?

Angelica Dijk: “niet zo lang meer. Maar gelukkig hebben we naast gelddonaties ook een samenwerking met lokale ondernemers zoals Kooijman waarbij klanten hun Funmiles-punten (loyalty puntenkaart) aan ons kunnen doneren. Hierdoor ontvangen wij kleine BBQ’s waar mensen thuis gebruik van kunnen maken. Dit is goedkoper dan een fornuis waarvoor gas nodig is en geld voor een gasfles is er niet.

Het lijkt mij duidelijk, alle donaties zijn welkom; klein en groot!

Het Daily Meal Program ontvangt geen geld van de Curaçaose overheid of andere fondsen.
Zij zijn volledig afhankelijk van particuliere donaties of sponsoren.
Met dit project wordt samen gewerkt aan een beter, duurzaam en zelfvoorzienend Curaçao, dat hopelijk op termijn minder afhankelijk is van geld van derden.”
Bijdragen aan dit in fasen verdeelde en toekomstgerichte project?
Word dan donateur of sponsor van het Daily Meal Program.
Meer informatie kun je vinden op de website https://www.dailymealprogram.com/doneer/
 

Ontmoeting met Soroptimistclub Curaçao 

Door onze donatie aan het Daily Meal Program heb ik contact gezocht met de Soroptimistclub op Curaçao. Tijdens mijn verblijf heb ik kennis gemaakt met Enid Malon (secretaris) en Shirley Treurniet onder het genot van een kop koffie aan de Caribische zee. Zij zijn twee van de 30 Sorren in de club. Jammer genoeg was presidente Evita Nita verhinderd. We hebben gesproken over de stand van zaken op het eiland, de keuze van onze donatie voor het Daily Meal Program en de keuze van hun donatie; de aanschaf van kedsen (gympies) voor de kinderen van twee internaten. Zodat deze kinderen het nieuwe schooljaar konden starten met nieuwe schoenen. Bij een volgend bezoek aan Curaçao of van hun aan Nederland gaan we elkaar zeker weer ontmoeten. Voor nu houden we even online contact om te kijken waar we elkaar kunnen ondersteunen, zoals online zichtbaarheid op facebook. 

Tekst: Ria Luitjes, Soroptimist club ‘s-Gravenhage
Foto’s: Manon Hoefman © Picture This! Curaçao