Door corona werk ik vooral thuis. Voor het eerst in jaren heb ik tijd voor het bakken van Lussekatter, de saffraan koekjes die traditiegetrouw, in een van mijn landen van afkomst, voor de advent worden gebakken en uitgedeeld. Het koekje heeft de ultieme vorm van wat ik mij voorstel bij inclusie: een doorlopende lijn die lekkers omarmt.

Dan volgt Kerstmis, vooraf te typeren als een periode waarin je je met jezelf en met elkaar terugtrekt om te beseffen wat je hebt. En wat valt mij dan in? We hebben vrijheid, democratie, zelfbeschikking. Zelf merk ik dan het enorme belang van inclusie, de ander insluiten in plaats van buiten sluiten. Vooral nieuwsgierig zijn naar wie je kunt insluiten, en dat vervolgens ook doen. Anderen betrekken bij die vrijheid, democratie en zelfbeschikking.

Daarom is het zo mooi dat het nieuwe jaar zo snel na Kerstmis komt. Er komt meer en langer licht, nieuwe voornemens en goede wensen horen daar als vanzelfsprekend bij. Dat kan ik als Uniepresident niet los zien van mijn ervaringen. Meer dan ooit voel ik mij overal welkom bij anderen en daar hoef ik niets voor te doen.

 Ik wens iedereen toe om zo welkom te zijn bij anderen, en zelf ook anderen zo welkom te heten.