Beste Sorores,

Ik sta hier voor jullie als verkozen presidente. Dank jullie wel dat jullie op mij hebben gestemd. En eerlijk is eerlijk ik ben er best wel van onder de indruk.

Om toe te kunnen lichten waarvan ik hoop aan bij te kunnen dragen de komende twee jaar als presidente wil ik graag eerst drie voor mij vormende momenten als Soroptimiste met jullie delen.

1. Technologie inzetten

Ruim 20 jaar geleden, ik werk in de IT zoals jullie wellicht al weten, zei mijn wijze schoonmoeder tegen mij: “ Volgens mij kun jij wel wat meer vrouwen in je leven gebruiken. Is het Soroptimisme niet wat voor jou?”. Ik googlede en vond een club in Amsterdam met een e-mail adres. Ik mailde: “Hallo mijn naam is Lotta en ik wil graag lid worden”. kK ontving een vrolijk antwoord: “Het is geheel ongebruikelijk maar we willen graag kennis met je maken.” En zo werd ik als eerste online lid (ever) welkom geheten in mijn club. Het voelde als: We hebben het nog nooit gedaan, maar we zullen het wel kunnen.

• Nieuwsgierigheid

Zoals jullie wellicht weten ben ik pleegouder. Destijds was een van mijn pleegkinderen in een zeer heftige rechtszaak terecht gekomen. Ik had afwisselend 1 Vandaag of de Telegraaf voor de deur staan. Op een clubavond werd mij gevraagd of ik er iets over wilde delen. Er zijn mij die avond louter open vragen gesteld ihkv alles weten is alles is begrijpen. Nieuwsgierigheid om t beter te kunnen begrijpen.

Mijn levenslange loyaliteit aan t Soroptimisme is die avond beslecht.

• Thuishaven

Voordat jullie denken wat een ideale club… nee hoor wij drijven elkaar van tijd tot tijd ook tot waanzin.

Toen ik had aangekondigd dat ik mij verkiesbaar wilde stellen als president vroeg mijn club aan mij: “Wat kunnen wij voor jou doen als jij zoveel voor de Unie doet?” Als echte vrouw die in de IT werkt was mijn antwoord: “Niets!” (want ik kan alles alleen en heb niemand nodig). Later bedacht ik me dat ik dit echt een heel koud en onaardig antwoord vond. Toen we clubavond hadden zei ik: “Ik kom er graag op terug als dat mag, dank jullie wel voor de vraag ik zou graag willen dat mijn club mijn thuishaven kan zijn”.

De afgelopen drie jaar als vice presidente heb ik vele leden, clubs en commissie leden gesproken. Wat me erg opviel is dat clubs soms op mij als losse eilanden overkomen.

Als kind ging ik vaak op vakantie naar de Scherenkust bij Stockholm. Daar zag ik altijd van die frisse witte pontjes varen tussen de eilandjes onderling of naar de kust. Waar ik aan bij zou willen dragen als presidente om van losse eilanden naar een archipel te komen.

Ik wil dat bijvoorbeeld doen door:

Technologie inzetten
Als je wilt als Sororoes, als club is de informatie beschikbaar via onze webinars, website, ledendb, whatsapp groepen etc

Nieuwsgierigheid
Ons online open uur van t UB willen we bijdrage in het stellen van vragen aan elkaar. Ook zoals afgelopen maand toen een van onze voorstellen bij een aantal leden niet goed viel (en we ons voorstel daarop hebben aangepast). Wehoeven dus zeker niet altijd eens te zijn. We voeren wel heel graag de dialioog met elkaar.

Thuishaven

Ik hoop dat alle clubs een thuishaven zijn voor de leden die een ferry pakken.
Als presidente wil ik een thuishaven zijn voor de rekkelijken en de preciezen en voor t UneieBestuur Team.

Als UnieBestuur hopen we een thuishaven te zijn voor alle leden die een nieuwe, andere ferry willen gaan opzetten. Niet omdat wij het gaan doen maar wel hopen bij te dragen door contactebn te kunnen leggen.

Zodat als we over twee jaar terugkijken we onze impact om de positie van meisjes en vrouwen weer hebben kunnen vergroten. Als resultante van onze ‘archipel’.

Dank voor jullie tijd en aandacht,

Lotta