Mapula Zuid-Afrika (2012)

Dit project startte in 1991 op initiatief van leden van Soroptimist International Pretoria. Op deze manier konden de arme vrouwen uit de Winterveld-township (destijds nog onderdeel van thuisland Bophuthatswana) een eigen inkomen verwerven met borduurtechnieken, toegepast op o.a. tassen, kussenslopen en geborduurde schilderijen. Een ontwerpster uit eigen kring ontwikkelde de specifieke stijl, waarin ook maatschappijkritiek en empowerment van vrouwen aan bod komt. Het project is zelfs onderwerp van een boek geworden en één schilderij hangt tegenwoordig in het Witte Huis. Een orde van nonnen, de Sisters of Mercy, is ook vanaf het begin nauw betrokken bij dit project door onder meer de faciliteiten van een permanent schoollokaal met elektriciteit te verschaffen voor het borduuratelier.

In 2011 zijn er tussen de 130 en 150 vrouwen betrokken bij de Mapula Borduurateliers. Het is een van de belangrijkste projecten voor gemeenschapskunst (community art) in Zuid-Afrika geworden. Het project heeft in deze twee decennia voor het algemeen management en de marketing van de producten sterk geleund op Soroptimist Janétje van der Merwe en andere leden van SI Pretoria. Club Pretoria steunt ook op andere manieren dit vrouwenproject. Zo zorgen ze jaarlijks voor kerstpakketten (samen met een Deense friendshiplink), bekostigen ze het vervoer naar het atelier van twee zieke deelneemsters en begroten ze – het klinkt cynisch, maar het is keiharde realiteit – jaarlijks twee begrafenissen van deelneemsters die aan Aids overlijden. Ook zamelen ze kleding in en boeken. Voor een relatief kleine club als die van Pretoria is het opvallend hoeveel projecten ze duurzaam ondersteunen. Naast Mapula is dat bijvoorbeeld ook het Tateni homecare project, waar we in 2010 500 euro aan hebben gegeven. Janétje is momenteel clubpresident. Voor meer info over de club zie hun website

In januari 2011 heeft Club Pretoria aangegeven dat de tijd rijp lijkt om de Mapula Borduurateliers op eigen benen te laten staan. Doelstelling is dat ze 100 procent onafhankelijk worden en het hele project zelf kunnen draaien. Gezien het opleidingsniveau van de vrouwen en het grote percentage ongeletterden, is een gefaseerde overgang nodig, met een goed opleidingsprogramma en aandacht voor empowerment. Het is de bedoeling dat de deelnemers afhankelijk van hun capaciteiten en ambitie trainingen volgen t.b.v. het project. Het trainingsprogramma voorziet in vaardigheden op het gebied van marketing, boekhouding, begroten, management/leidinggeven, productontwikkeling, computervaardigheden, alfabetisering en sponsorwerving. Het hele proces van training en empowerment wordt gespreid over een periode van drie tot vijf jaar. Gedurende deze periode is financiële ondersteuning nodig.