Commission on the Status of Women 2025

Soroptimisten Linda Brouwers en Elisabeth van de Laar bij de CSW69
21-03-2025

Commission on the Status of Women 2025

CSW69 Beijing+30

Door: Agnes Verhulst, advocacycoördinator Uniebestuur

    “Stap Op, Sta Bij en Spreek je Uit voor Vrouwenrechtenbewegingen” op CSW69

    Van 10 tot 21 maart 2025 vond in het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in New York de 69e zitting van de Commissie voor de Status van Vrouwen (CSW69) plaats. Dit jaar stond de bijeenkomst in het teken van het 30-jarig jubileum van de Vierde Wereldconferentie over Vrouwen en de aanname van de Beijingverklaring en het Actieplatform (1995).



    Stel je voor, alle NGO’s die zich bezighouden met empowerment, educatie, de economische positie van vrouwen, gender equality én delegaties van landen van over heel de wereld zijn drie weken bij elkaar om kennis te delen, te lobbyen en hun zorgen uit te spreken. En om elkaar moed in te spreken. Vijf Soroptimisten uit Nederland hebben vergaderingen bijgewoond, vragen gesteld, mensen ontmoet, gehoord wat de laatste ontwikkelingen zijn, wat er goed gaat en wat er niet goed gaat. Wij gaan nog van ze horen!

    V.l.n.r. van onze Unie: Elisabeth van de Laar, Arjanne Nooitgedagt, Angela,de Witt en Linda Brouwers, en daarnaast Fatma Aktas (Stichting Avrasya) en Nadia van der Linde (WO=MEN)

    Vrouwenrechten onder druk: CSW69 juist nu cruciaal

    De CSW69-bijeenkomsten zijn cruciaal in een tijd waarin vrouwenrechten wereldwijd onder druk staan. Zoals VN-secretaris-generaal António Guterres het verwoordde tijdens de openingsceremonie: “Het gif van het patriarchaat is terug.” Deze bezorgdheid weerspiegelt zich in de realiteit van veel vrouwen: van beperkte toegang tot financiële middelen voor vrouwenrechtenorganisaties (minder dan 1% van de hulp voor gendergelijkheid gaat naar deze organisaties) tot een toenemende digitale kloof en aanhoudend geweld tegen vrouwen. Juist daarom zijn bijeenkomsten als deze onmisbaar. Ze bieden een platform voor vrouwenactivisten uit alle hoeken van de wereld – zoals Pratima Gurung, die opkomt voor inheemse vrouwen met een beperking in Nepal – om hun ervaringen te delen en gehoord te worden door beleidsmakers. De succesvolle samenwerking tussen vrouwenorganisaties en overheden, zoals getoond door de aankondiging van nieuwe initiatieven door het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Mexico en Canada, bewijst dat concrete verandering mogelijk is wanneer verschillende actoren de handen ineenslaan. Zoals Jess Tomlin het treffend samenvatte: “De reden dat de terugslag zo sterk is, is omdat de vooruitgang zo succesvol was.” Het is deze paradox die het belang van deze wereldwijde solidariteitsbijeenkomsten onderstreept – ze bieden niet alleen bescherming tegen achteruitgang, maar ook hoop en strategieën voor verdere vooruitgang.

    Voor impact is tijd en investering nodig

    Mama Cash organiseerde op 12 maart samen met internationale partners het evenement ‘Stepping Up, Standing By, and Speaking Out for Women’s Rights Movements’, waar indrukwekkende sprekers reflecteerden op 30 jaar vooruitgang en de uitdagingen voor de toekomst van vrouwenrechtenbewegingen wereldwijd. Tijdens de bijeenkomst presenteerde Saranel Benjamin, co-directeur van Mama Cash, de resultaten van een impactstudie ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van de organisatie. Een belangrijke conclusie was dat duurzame impact tijd kost en financiering vereist die deze tijd mogelijk maakt: “Als we impact willen zien in termen van schaal en duurzaamheid, moeten we langdurig en flexibel financieren, op manieren die bewegingsopbouw ondersteunen.”

    Belangrijke uitspraken op CSW69

    Pratima Gurung van de National Indigenous Disabled Women’s Association Nepal herinnerde het publiek eraan: “Het is tijd om onze collectieve stemmen te versterken. Niets over ons, zonder ons.”

    Baroness Harriet Harman, de nieuwe Britse Speciale Gezant voor Vrouwen en Meisjes, lanceerde een nieuw FCDO-initiatief ter ondersteuning van vrouwenrechtenorganisaties: “Deze bewegingen hebben eerder tegenwind ervaren. Ze kennen de omvang van het probleem en laten zich niet ontmoedigen. Maar ze zijn historisch gezien ondergefinancierd – minder dan 1% van de hulp voor gendergelijkheid gaat naar vrouwenrechtenorganisaties.”

    Jess Tomlin van het Equality Fund sloot af met een krachtige observatie: “De reden dat de terugslag zo sterk is, is omdat de vooruitgang zo succesvol was.”

    Happy Mwende Kinyili, co-directeur van Mama Cash, voegde toe: “Hoop is een discipline… Dat wat in ons zit is zoveel krachtiger dan wat we in de wereld tegenkomen

    Delen? Dat kan met: