In het laaggelegen Langbroek aan de voet van de Utrechtse Heuvelrug woont Hanneke Hietink, Soroptimist en lid van club Utrechtse Heuvelrug. Vanuit Amsterdam verhuisde ze met haar man om een natuurgoed van 12 hectare te creëren en te beheren, 20 jaar geleden een strak perceel Engels raaigras, nu een ongekend rijk natuurgebied.

‘Hoogzwanger zochten we in 2000 een betere plek dan het flatje, een twee-on- der-een-kap bijvoorbeeld in Zeist. Maar eigenlijk wilde ik echt ruimte, een groot stuk land grenzend aan je tuin!’ En daar liepen ze tegenaan: een al drie jaar leegstaande vervallen boerderij met een sloopvergunning, de bomen groeiden nog net niet uit het dak.

De tuin van 6.000 vierkante meter stond vol metershoge brandnetels. ‘Dit is het, zeiden we meteen. Een snelle verbouwing van eerst twee kamers en we konden er in.’

7,5 hectare grond en een baby

Boerderij, tuin en baby vroegen in het begin alle tijd en aandacht. Maar toen binnen twee jaar 7,5 hectare aangrenzende grond te koop was grepen ze die kans. Het bood de mogelijkheid voor belastingverlaging bij particulier natuurbeheer volgens de Natuurschoonwet (NSW). ‘Fijn hè, we werden een landgoed! Twee kleine kinderen intussen, verbouwen, een groot terrein inplanten. En het was m’n job helemaal niet. Ik was jurist!’

Via de hbo-opleiding Bos- en Natuurbeheer in Velp bekwaamde ze zich in ecologisch natuurbeheer. De eerste inplant bestond uit inheemse bomen: eiken, essen en wilgen. Snelle groeiers bij elkaar, daar omheen langzame groeiers, struiken en kruiden. Greppels werden verbreed en er kwamen poelen bij. Het vervallen veeteeltbedrijf werd omgevormd tot een natuurgebied.

‘Het was mijn job helemaal niet. Ik was jurist’

Met een uitbreiding van nog eens 4 hectare is het natuurgoed Het Lange Broek nu een gevarieerd prachtig stuk natuur, met eigen kennis, inzicht en handen gecreëerd door Hanneke en Jeroen Hietink. ‘Ik werk hier heel bewust. Sommige gewassen kunnen ongestoord groei- en, andere worden geknot of gesnoeid volgens wisselschema’s. Zo maai ik ook het grasland: in stroken, sommige delen wel, andere pas veel later.’

Jong stel uit Amsterdam

De buurt kreeg een hartverzakking, vertelt Hanneke, toen ze hoorden dat een jong stel uit Amsterdam boerderij en land hadden gekocht. En nu? ‘We zitten hier 18 jaar en we zijn geaccepteerd. Ze zeggen zelfs: ‘Zoals jij dat natuurbeheer doet, dat vinden we wel mooi.’ Ook de loonwerker die geregeld grote stukken komt maaien, ziet het effect. Er zit bijvoorbeeld geen ridderzuring of Jacobskruiskruid meer in het grasland en dat is een goed teken. Het niet maaien van 3 meter brede randen was eerst wel even lastig, een halve meter vond-ie wel genoeg. Maar nu omarmt hij het beleid. Het grasland levert kruidenrijke, eiwitarme hooi op, die maneges in de omgeving graag afnemen.’

‘De buurt kreeg een hartverzakking toen ze hoorden dat een jong Amsterdams stel land had gekocht’

Haar vroegere werk als jurist komt goed van pas, nu Hanneke voor een groep van vergelijkbare bedrijven in de omgeving collectief de aanvragen doet bij het Subsidiestelsel Natuurbeheer. ‘Dat vraagt om inzicht in juridische regelingen en terminologie en daar helpt mijn achtergrond bij. Mede daardoor is de relatie met de provincie als subsidiegever goed. De subsidiegever moet ruimte en vertrouwen bieden aan de uitvoerders. De subsidieontvanger moet extra stappen zetten om de eigen werkwijze te verantwoorden. Altijd je kwaliteiten laten zien! Daarom nemen we medewerkers van de provincie vaak mee het veld in, dan zien ze de resultaten van die geweldig gemotiveerde groep natuurbeheerders pas echt goed. Hier op Het Lange Broek laten we ons maai- en snoeibeleid zien, wijs ik op de ringslangen in snoei- hout, op de variatie aan kruidige gewassen in het grasland en op de vogelrijkdom.’

Kennis overdragen van natuurbeheer

Op haar landgoed Het Lange Broek laat Hanneke ook andere geïnteresseerden graag zien hoe ecologisch natuurbeheer er uit ziet. In de schuur en in het natuurgebied zelf ontvangt ze met plezier leerlingen van basisscholen en voortgezet onderwijs, waterschapsbestuurders, ecologen, plattelandsvrouwen, verjaardagspartijtjes en desgewenst Soroptimisten. Kijken, luisteren en zelf ervaren, ook een goed concept voor vergaderingen of coachingsgesprekken.

‘Voedselbos iets voor luie boeren? Echt niet’

Jongste loot aan de stam met activiteiten is het permacultuur voedselbos, een project van buurvrouw Joyce van der Hoek van Ostende, ook Soroptimist, en Hanneke samen. De eerste bomen, struiken en kruiden staan in de grond. De opbrengst – noten, fruit, groente, knollen, paddenstoelen – vindt straks zijn weg naar restaurants in de omgeving en naar passanten. ‘Nog even een vreemde associatie wegnemen: voedselbos zou voor luie boeren zijn… echt niet. Tot je een evenwicht hebt gevonden, heb je je al het schompes gewerkt. En ook daarna kun je je geen luiheid veroorloven!’

100xTrees4Life

Hanneke is een van de acht ambassadeurs voor het jubileumproject 100xTrees4Life waarmee Soroptimistclubs in Nederland het 100-jarig bestaan van het Soroptimisme vieren.

De ambassadeurs ondersteunen de clubs met hun kennis over groen en de regio. Dit project heeft een tweeledig doel. Clubs planten bomen en bosjes aan in Nederland, voor onze zichtbaarheid én een groener Nederland én het werven van fondsen voor massale bomenaanplant in Mali, met bijbehorende training, om vrouwen te empoweren en kans op een beter bestaan te bieden. Dit project loopt tot het voorjaar van 2024 en je aansluiten kan nog steeds. Mail naar 100jaar@ soroptimist.nl en vier mee!

Meer weten? Kijk hier.