22-08-2021
Kim van Roon, Topvrouw in de actualiteit.
Tekst Marga Akkerman
Foto privébezit
Toen ik Kim belde voor dit interview, stond ze in Turkije in een winkel inkopen te doen voor haar lokale actie.
Kim gaat graag op vakantie naar de Turkse Riviera. Dat doet ze nu elf jaar, ze heeft er een appartement en voelt zich er thuis. Dit jaar liep het anders. Niet ver van hun vandaan ontstonden de eerste verwoestende branden. Ze hebben toen de keuze gemaakt om te evacueren.
Toen ze na terugkomst de puinhopen bij anderen zag, begon haar Soroptimistenbloed te stromen. ‘Ik kan niet op het strand gaan zitten vlakbij mensen die letterlijk alles kwijt zijn, huis, haard, echt alles. We zochten contact met Abdullah, een kennis met een transferbedrijf, en samen maakten we een plan. Hij spreekt Turks, ik kan spullen aanleveren die hij dan weer vervoert. Abdullah werd onze steun en toeverlaat. Hij zocht uit welke mensen wat nodig hebben. We willen absoluut geen geld geven maar spullen, en zorgen dat die goed terecht komen. Dat vindt hij ook heel belangrijk.’ Zo ontstond Abdullah’s Team.
Kim is lid van SI club Apeldoorn. ‘Mijn buurman is journalist en schreef er een artikel over in de krant. Het kwam daarna breed in de media. Een aantal vrienden had ik een open tikkie gestuurd en ook dat kwam in de media. Binnen no time hadden we € 6000,00 en dat is hier heel veel waard. We gingen als eerste naar een restaurant in de buurt om daar met veel mensen op grote schaal eten te koken voor brandweerlieden, vrijwilligers, en wie er maar bij de branden betrokken waren. Het was een magnifiek gevoel om samen met de bevolking iets kleins te doen maar met zo’n groot effect, en opgenomen te zijn in hun werk.
Daarna kochten we spullen voor de eerste nood: luiers, eten voor kinderen, maandverband, heel veel zaklampen want er was geen elektriciteit. Tafels, stoelen, tandpasta. We maken daarvan video’s zodat iedereen kan zien waar we het geld aan uitgeven.’
Kim is HR beleidsadviseur bij NS en ziet toe op schadelastbeheersing op het gebied van arbeidsongeschiktheid. Niet iets wat je in verband zou brengen met haar actie. Duidelijk wordt dat zij in deze actie, net als op haar werk, op zoek gaat naar ‘waar zit de energie’. Zij bedenkt iets en al snel voelen anderen zich erbij betrokken. Intussen heeft Kim ook contact met clubs in Turkije. ‘Het is fantastisch hoe vanzelfsprekend je dan meteen met elkaar omgaat. Ik ben er trots op om Soroptimist te zijn.’