Wil je de documentairereeks ‘Waarom werken vrouwen niet?’ bekijken? Volg dan deze links:
aflevering 1
aflevering 2
aflevering 3
aflevering 4

Waarom werken vrouwen niet? Dat vroeg programmamaker en journalist Liesbeth Staats zich af toen ze tegen allerlei hobbels aanliep nadat ze een kind kreeg. Ze besloot er een documentaireserie over te maken die eind vorig jaar is uitgezonden.

‘De reden om deze serie te maken, komt voort uit mijn persoonlijke interesse. Toen ik in de jaren tachtig op de basisschool zat, startte de landelijke campagne ‘Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid’. We vonden het thuis logisch dat meisjes leerden hun eigen broek op te houden. Ik had ook zin om te studeren en te werken.’ Liesbeth studeerde Nederlandse taal- en letterkunde en wilde graag de journalistiek in. “Toen er kinderen kwamen, bleek de Nederlandse maatschappij helemaal niet ingericht op slimme meiden. Lange wachtlijsten voor een crèche. Als een Nederlandse vrouw meer of minder gaat werken dan ze doet, moet ze daar een enorme verantwoording over afleggen. Dat is bij mannen helemaal niet zo. Toen ik daar achter kwam, vond ik dat niet van deze tijd, en daarom wilde ik er een serie over maken. Waarom werken vrouwen niet?’

Vrouw nog steeds verantwoordelijk voor kinderen

‘Ik ben er achter gekomen dat het voor een deel door de welvaart komt. In Nederland kun je als gezin leven van anderhalf inkomen. Maar het is ook de cultuur: in Nederland vindt men dat de vrouw hoofdverantwoordelijk is voor de zorg thuis, met en zonder kinderen. Onze regeringen, met bijna altijd christelijke partijen in de coalitie, hebben nooit een harde keuze gemaakt voor goede en duurzame kinderopvang, en voor meer partnerverlof voor vaders. Na de bevalling is de boodschap: man: jij moet weer gauw geld gaan verdienen en vrouw: jij wordt chef baby. Zo doet de moeder veel meer ervaring op met de baby dan de vader.’

‘Na de bevalling is de boodschap: Man, jij gaat geld verdienen en vrouw, jij wordt chef baby’

Waarom zorgen mannen niet meer?

In de documentaire wordt de Nederlandse situatie vergeleken met die in België, Finland en Parijs. ‘Finland kent een verlofperiode van 14 maanden die je samen mag verdelen. Ze vinden daar dat baby’s niet op de crèche horen en het eerste jaar thuis moeten zijn, en dat mannen evengoed voor baby’s kunnen zorgen als een vrouw. Als in Nederland de man meegaat naar de verloskundige, wordt hij er nauwelijks bij betrokken. Een socioloog in de serie reageerde: ‘Waarom zorgen mánnen niet meer? Het hele emancipatievraagstuk wordt altijd bij vrouwen gelegd. Het moet een gedeelde vraag zijn en een gedeelde oplossingsplicht.’

Financiële afhankelijkheid houdt verschillen in stand

Staats wil met de serie ook bereiken dat vrouwen in Nederland gaan nadenken over de mate waarin zij afhankelijk zijn van de man. ‘Vergeet niet: een hardwerkende moeder is een voorbeeld. Als je gaat scheiden en je valt financieel erg terug, geef je je dochters geen goed voorbeeld. Zolang je als vrouw financieel afhankelijk wil zijn van je man, houd je de verschillen tussen mannen en vrouwen in stand.’

Uit De Soroptimist 88-2